‘Het was velen vroeger een doorn in het oog. De vele paden en steegjes in deze wijk waren behoorlijk donker in de avonduren. In die duisternis voelden sommigen zich onveilig. Ik hoorde zelfs verhalen van mensen die ’s avonds niet meer op pad durfden, omdat ze het te eng vonden”, weet Jaap Meulman nog.

Niet zo vreemd dat de Emmenaar eind jaren negentig als bestuurslid van een buurtvereniging aan de Laan van het Kinholt geregeld bij de gemeente en wijkvereniging over het probleem aan de bel trok. Maar het duurde tot 2003 voor er geld beschikbaar kwam om de paadjes achter de woningen te verlichten met achterpadverlichting.

Zo’n vijftig vrijwilligers, onder wie Meulman, staken de handen uit de mouwen. Door buitenlampen te monteren aan de achterzijde van huizen, werden veel donkere plekken in Emmerhout in het licht gezet.

In totaal hingen de vrijwilligers 210 lampen op, verspreid over de hele wijk. In het voorjaar van 2004 was de klus geklaard. ,,We vierden het met een feestelijke barbecue en daar kwam ineens iemand met de vraag hoe het nu verder moest. Want al die lampen moesten eigenlijk wel worden onderhouden”, zegt Meulman. Al snel werd hij gevraagd voor de klus en daar had hij wel oren naar.

Toch kwam de Emmenaar in het begin geregeld van een koude kermis thuis. ,,Het was best lastig in die eerste periode. De jeugd uit de wijk probeerde geregeld of de nieuwe verlichting wel goed vast zat. Verschillende lampen werden eraf getrapt of opgeblazen met vuurwerk”, memoreert Meulman. Maar tegenwoordig valt volgens hem nog zelden eentje ten prooi aan vandalen. ,,Ze horen nu bij de wijk”, vult zijn vrouw Hennie Meulman aan.

De afspraak is dat de bewoners van de woningen de stroomkosten van de verlichting betalen en dat Wijkbelangen vervangende onderdelen en lampen voor haar rekening neemt. Meulman is de enige vrijwilliger die alle reparaties in de wijk uitvoert. Dat doet hij nu zestien jaar. Het leverde hem de bijnaam Lampje op.

Het gebeurde geregeld dat de Emmenaar ’s avonds laat nog op pad ging om een kapotte lamp te repareren. ,,Dan kwam er bijvoorbeeld om kwart over elf nog een mailtje binnen. Dan ging ik even een frisse neus halen, liep erheen en repareerde de boel gelijk even.”

Voor Meulman is het belangrijk dat de boel tip top in orde blijft. ,,Hier zit een boel geld in en dan is het zonde als het verloedert. Hoe vaak zie je wel niet dat dingen ergens worden neergezet, maar dat niemand iets doet als het stuk gaat. Ik kan niet goed tegen zulke kapitaalvernietiging. Ik probeer de boel zo lang mogelijk goed te houden.’’

Toch is de tijd nu rijp voor Meulman om de spanningzoeker aan de wilgen te hangen. Door lichamelijke klachten kan hij het vrijwilligerswerk niet meer doen. ,,Ik ben drie keer aan mijn schouder geopereerd en meerdere gewrichten zijn versleten. Ik moet nu ook aan mezelf gaan denken. In totaal doe ik vijftig jaar vrijwilligerswerk, onder meer als klusjesman voor buurtbewoners. Daarom is het een mooi moment om nu te stoppen.”

Dat betekent in het geval van Meulman niet dat het levenswerk van de Emmenaar aan zijn lot wordt overgelaten. Er heeft zich inmiddels een opvolger gemeld.

25-09-2019
Bron: DVHD Frank Jeuring